«Երկիր և մշակույթ» կազմակերպությունը «Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատ» ՓԲԸ-ի ֆինանսական աջակցությամբ կազմակերպում է Սյունիքի մարզի Բեխի կամ Տանձափարախի անապատի բարեկարգման և մասնակի ամրակայման աշխատանքներ:
Հուշարձանը գտնվում է Կապան քաղաքի Բեխ թաղամասից մոտ 4 կմ հեռավորության վրա, խիտ անտառի մեջ, ամբողջովին ծածկված է բուսականությամբ, ճանապարհը դժվարամատչելի է, այնտեղ կարելի է հասնել միայն ոտքով կամ ձիով:
Գիտարշավը ղեկավարելու Է «Երկիր և մշակույթ» կազմակերպության կենտրոնական վարչության խորհրդի անդամ ՍՏԵՓԱՆ ՆԱԼԲԱՆԴՅԱՆԸ:
Արշավը քսան օր է տևելու: Խմբում ընդգրկված են ճարտարապետներ, հնագետներ, պատմաբաններ և այլ մասնագետներ: «Արշավականներն» ապրելու են վանքի տարածքի փայտաշեն վրանում, որը պատրաստել են գյուղացիները, և որոնք մասնակցելու են նաև կամավորների աշխատանքներին:
«Տանձափարախը նշանավոր վանքային համալիր է, բայց լրիվ անտեսված, միայն գյուղացիներն են հաճախում: Հնարավորինս հետևում են տարածքին,- ասաց Ստեփան Նալբանդյանը:- Վանքի վրա, կարելի է ասել, անտառ է աճել, աննկարագրելի ծառեր, նման բան ջունգլիներում կտեսնեք: Մեր նպատակը համալիրը մաքրելն է, ինչի համար կառավարությունից հատուկ թույլտվություն ենք ստացել: Տարածքը կուսումնասիրվի, չափագրումներ կարվեն: Անհրաժեշտության դեպքում որոշակի ամրակայման աշխատանքներ կիրականացվեն, քանի որ, ծառերի արմատները հանելիս, տվյալ հատվածը կարող է խարխլվել: Հետագայում գուցե վերականգնման, կոնսերվացման, տարածքի բարեկարգման աշխատանքներ իրականացվեն: Որպես վերականգնող ճարտարապետ դեմ եմ ինչ-որ բան վերականգնելուն, եթե նպատակը չգիտես: Եթե վերականգնենք, ո՞ր վանականն է ապրելու: Շատ հաճախ ավելի լավ է հուշարձանը նույն ձևով մնա հաջորդ սերունդներին, քան թե միջամտություն արվի»:
Հուշարձանը երբեք գիտականորեն չի ուսումնասիրվել, ինչը, ըստ Ստեփան Նալբանդյանի, չի նշանակում, որ պետք է ուսումնասիրվի միայն վանքի տարածքը: «Վահանավանք, Հալիձոր, Տանձափարախ. մենք համոզված ենք, որ 4 կմ միմյանցից հեռու այդ վանքային համալիրները իրար հետ կապված են: Ե՛վ տրամաբանությունն է հուշում, և՛ պատմական վկայություններ կան»,- ասաց նա:
Տանձափարախը անուշադրության մատնելու պատճառը, ամենից առաջ, դժվարանցանելի ճանապարհն է: Ասֆալտապատ ճանապարհը և համապատասխան գովազդը կարող էին զբոսաշրջիկների մեծ հոսք ապահովել: «Մեր երկրում ամենակարևոր բնական ռեսուրսը պատմամշակութային ժառանգությունն է, ինչը զարգացնելու համար անհրաժեշտ է պայմաններ ստեղծել, ճանապարհներ կառուցել,- ասաց Ստեփան Նալբանդյանը։- Սա էլ թող լինի էքստրեմալ տուրիզմ, թող Բեխ գյուղից ձիերով գան, Վահանավանքից` անտառներով, ջունգլիներով` արջի, լուսանների մռնչոցի տակ: ՈՒխտավայր այդպես են գնում: Ասֆալտի ճանապարհին դեմ եմ, մեքենաներով քեֆչիների քանակը կավելանա, տարածքը ապականողների քանակը»:
Գյուղացիներն ասում են, որ այստեղ Հոլանդիայից և այլ վայրերից զբոսաշրջիկներ են այցելում: Տանձափարախ գալիս են նրանք, ովքեր գիտեն, որ կա նման համալիր: Եվ դա լավ է: Պետք չէ, որ ամենօրյա ճամփորդության վայր դառնա, համոզված է Ստեփան Նալբանդյանը:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ